Jongeren

Kort geleden sprak burgemeester Geert Dales als vaste columnist op radio 1 een column uit onder de titel “petje af”, die ook nog eens integraal werd afgedrukt in de Leeuwarder Courant (op zich al opmerkelijk).

Opeens was er allemaal commotie. Eigenlijk verbazingwekkend veel commotie, of beter belachelijk veel commotie. En dat terwijl het niet eens komkommertijd is ... Sommige mensen vielen over Dales heen. Blijkbaar is men snel van slag. Zeker als een bepaalde groep, die het misschien niet al te makkelijk heeft, kritiek krijgt of wordt aangesproken.

Als raadslid met een column of een weblog kan je eigenlijk niet achter blijven, want iedereen heeft inmiddels gereageerd. Toch heb ik getwijfeld. Is er nog wat nieuws te melden?

Uit enthousiasme vlogen sommige columnisten uit de bocht. Columnisten die zeiden dat het geen verstandige column was. Dat Dales geen recht van spreken zou hebben omdat hij geen opgroeiende kinderen heeft. Gewoon te belachelijk voor woorden! Want dat zou inhouden dat een columnist nooit een mening mag hebben over bijvoorbeeld het minimabeleid in Nederland, omdat hij of zij nog nooit in de bijstand heeft gezeten en het niet aan den lijve heeft ondervonden. Absurd!

Maar waar ging die column van Dales nou eigenlijk over? Over de petjes? Over de vieze uitgezakte broeken? Over het ongewassen haar? Nee, volgens mij niet. Als liberaal zal Dales er geen probleem mee hebben hoe mensen zich kleden, ook al zal het niet direct zijn keuze zijn. Want dat is uiteindelijk natuurlijk ieder zijn eigen keuze. Keuzevrijheid staat in het liberalisme voorop.

Ging de column over alle jongeren? Nee, natuurlijk niet. Met het grootste deel van de jongeren gaat het gewoon goed. Het ging over een kleine groep jongeren met een gedemotiveerde uitstraling en een grote mond. Ging het dan specifiek over de groep die daar aanwezig was? Ach, ik denk het ook niet eens.

Maar wat was dan het wezen van de column! Volgens mij ging het om verantwoordelijkheid nemen voor je eigen houding en gedrag én de gevolgen daarvan. Je mag je kleden zoals je zelf wilt, maar ga dan niet lopen klagen dat je geen stageplaats kan krijgen, dat je geen werk kan vinden, dat de overheid van alles voor je moet regelen zonder zelfs iets te ondernemen, dat je wel je hand op houdt voor een uitkering van de overheid, zonder alles in het werk te stellen om uit die situatie te komen …

Dat is waar volgens mij de column van Dales om draaide. Dat is wat mij betreft in de discussie tot nu toe teveel onderbelicht gebleven. De discussie ging uitsluitend over houding en kleding, niet in combinatie met het accepteren van de eventuele consequenties daarvan.

Daarover je mening geven mag volgens mij. Om een discussie los te maken, ook door een burgemeester. En laten we gewoon kritisch naar alle groepen blijven kijken, en elkaar aanspreken. We hebben toch nog wel iets geleerd? We vervallen toch niet weer in het pre-Fortuyn-gedrag, waarin bepaalde zaken niet bespreekbaar waren? Dat bepaalde zaken niet gezegd kunnen worden over bepaalde groepen, zoals over gedemotiveerde jongeren? Je moet kritisch naar zaken kunnen kijken, en daarover je mening kunnen geven.

En natuurlijk moeten we jongeren, die willen en zich inzetten, gewoon helpen en ondersteunen!

Aukje de Vries (12 december 2005)